Rustdag Logrono
Door: Aad
Blijf op de hoogte en volg Martien
15 Mei 2013 | Spanje, Logroño
Het is vandaag rustdag voor ons, daarom eens een keer een verslagje van mij voor de verandering.
Het is misschien leuk voor u als geïnteresseerde volger om een indruk te krijgen hoe een doorsnee dag er voor ons uit ziet.
Meestal hebben we de wekker op 7 uur / kwart over 7 staan.
Na een korte bezinning vinden we meestal snel de kracht om op te staan en haasten we ons met een tot op de bodem lege maag naar het ontbijt. Daar verorberen we in enorme hoeveelheden alles wat ons voorhanden komt met thee voor Martien en koffie voor mij om het weg te spoelen. We kijken soms verbaasd naar andere hotelgasten die hun bordje maar half leeg eten en we zijn niet te beroerd om, wanneer die gasten verdwenen zijn, dat ook op eten. Desondanks zien we er uit als twee anorexia patiënten op weekendverlof. Ik hoef mijn broek niet eens meer te openen bij toiletbezoek maar kan hem in een soepele beweging tot op mijn enkels laten zakken. Martien is hem al een keer helemaal vergeten te laten zakken - hij voelde gewoon niet meer dat ie zijn broek aan had- met alle nare gevolgen van dien. Wel wil ik nog even opmerken dat de broek bij het uitdoen bij de bovenbenen toch wel enige weerstand ondervindt. Onze bovenbenen zijn namelijk enorm in omvang toegenomen en zo hard als beton inmiddels. Ik denk dat we er spijkers op krom kunnen slaan zonder dat er ook maar iets van vernemen. Ook de kuiten dienen vermeld te worden want die zijn inmiddels in omvang verdubbeld. We rijden in de Spaanse steden meestal in lange broek om de autochtonen niet te veel de stuipen op het lijf te jagen. Dat lukt mij tot op heden aardig maar bij Martien zie ik regelmatig dat, met name vrouwen, toch maken dat ze wegkomen. En dat komt dan weer hoofdzakelijk door zijn uiterlijk. Hij heeft door de zon en de inspanningen een soort hoofdhuid als van bruin koeienleer. Ikzelf heb een dermate knalrood hoofd door zonneschijn in combinatie met bloeddruk dat automobilisten een boete vrezen wanneer ze mij passeren.
Over bloeddruk gesproken; we hebben inmiddels een conditie als die van een gemiddelde Tour de France renner. We zijn eigenlijk nog nauwelijks moe te krijgen en om voor mij zelf te spreken: ik heb aan het einde van de dag, na alle inspanningen, een hartslag van nauwelijks 70 slagen per minuut. ' s Morgens bij het wakker worden zit ik soms net boven de 40 slagen! Dat lijkt gevaarlijk laag en een pacemaker zou inderdaad ook op
z' n plaats zijn bij mij als het niet -in dit geval- vanwege de getraindheid van het hart zou wezen.
Tot zover het ontbijt.
Misschien bij een volgende rustdag wat meer over de rest van de dagen zoals wij die ervaren.
Groeten, Aad
Het is misschien leuk voor u als geïnteresseerde volger om een indruk te krijgen hoe een doorsnee dag er voor ons uit ziet.
Meestal hebben we de wekker op 7 uur / kwart over 7 staan.
Na een korte bezinning vinden we meestal snel de kracht om op te staan en haasten we ons met een tot op de bodem lege maag naar het ontbijt. Daar verorberen we in enorme hoeveelheden alles wat ons voorhanden komt met thee voor Martien en koffie voor mij om het weg te spoelen. We kijken soms verbaasd naar andere hotelgasten die hun bordje maar half leeg eten en we zijn niet te beroerd om, wanneer die gasten verdwenen zijn, dat ook op eten. Desondanks zien we er uit als twee anorexia patiënten op weekendverlof. Ik hoef mijn broek niet eens meer te openen bij toiletbezoek maar kan hem in een soepele beweging tot op mijn enkels laten zakken. Martien is hem al een keer helemaal vergeten te laten zakken - hij voelde gewoon niet meer dat ie zijn broek aan had- met alle nare gevolgen van dien. Wel wil ik nog even opmerken dat de broek bij het uitdoen bij de bovenbenen toch wel enige weerstand ondervindt. Onze bovenbenen zijn namelijk enorm in omvang toegenomen en zo hard als beton inmiddels. Ik denk dat we er spijkers op krom kunnen slaan zonder dat er ook maar iets van vernemen. Ook de kuiten dienen vermeld te worden want die zijn inmiddels in omvang verdubbeld. We rijden in de Spaanse steden meestal in lange broek om de autochtonen niet te veel de stuipen op het lijf te jagen. Dat lukt mij tot op heden aardig maar bij Martien zie ik regelmatig dat, met name vrouwen, toch maken dat ze wegkomen. En dat komt dan weer hoofdzakelijk door zijn uiterlijk. Hij heeft door de zon en de inspanningen een soort hoofdhuid als van bruin koeienleer. Ikzelf heb een dermate knalrood hoofd door zonneschijn in combinatie met bloeddruk dat automobilisten een boete vrezen wanneer ze mij passeren.
Over bloeddruk gesproken; we hebben inmiddels een conditie als die van een gemiddelde Tour de France renner. We zijn eigenlijk nog nauwelijks moe te krijgen en om voor mij zelf te spreken: ik heb aan het einde van de dag, na alle inspanningen, een hartslag van nauwelijks 70 slagen per minuut. ' s Morgens bij het wakker worden zit ik soms net boven de 40 slagen! Dat lijkt gevaarlijk laag en een pacemaker zou inderdaad ook op
z' n plaats zijn bij mij als het niet -in dit geval- vanwege de getraindheid van het hart zou wezen.
Tot zover het ontbijt.
Misschien bij een volgende rustdag wat meer over de rest van de dagen zoals wij die ervaren.
Groeten, Aad
-
15 Mei 2013 - 17:57
Pico:
Hahaha -
15 Mei 2013 - 22:33
Trudy Van Kessel:
Hoi rustende heren,
Wel een leuk uitgebreid verslag zo.
Nu weten we tenminste wat jullie de hele dag zo'n beetje doen.
Was deze rustdag in het programma opgenomen??? Nodig ivm het weer,zon, wind of regen of.......een keertje geen zin? Of misschien wel wasdag?
Doen jullie net als de tour renners nog wel een stukje fietsen op zo'n dag? Een bergje op en af of zo???
Nu voor morgen weer....ja jullie raden het al : Blijven trappen en dan komen jullie er vanzelf.
Groetjes JEZUS en Trudy -
16 Mei 2013 - 17:15
Martha:
Ja dat is hartstikke leuk ook van jou iets te lezen, de manier waarop jij naar de dingen kijkt ze benadert,
een heel levendige indruk schets je. Grappig de verschillen in de manier van schrijven tussen jullie, allebei heel informatief. Geen afstand wel een verschil van inzicht.... daarom vroeg ik me af of een dag rust echt moet of is het om even wat andere indrukken op te doen. Zoals bijvoorbeeld op een andere manier wat van de omgeving te zien. Of echt even op je lauweren rusten. Een kwestie van alleen genieten.
Groet van Martha. -
17 Mei 2013 - 20:14
Roos:
Haha dat van die broek klinkt wel makkelijk, scheelt weer werk. Heb je weer meer energie over voor het fietsen :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
